Foka szara „Słodziak”

To największa foka w Bałtyku. Panowie foki są dużo więksi i ciężsi od pań fok. Łatwo rozpoznacie, kto jest kim. Pysk foki jest wydłużony jak u pieska, a grzbiet ciemniejszy od brzucha ­– szary, w małe, ciemne plamy. Foka szara uwielbia zajadać się rybami.

„Słodziak” lubi przebywać z rodziną i znajomymi, prowadzi dzienny tryb życia. W nocy śpi, przebudzając się co kilkanaście minut, by odetchnąć głęboko. Foka szara może spać na lądzie, jak i w wodzie. Na lądzie foka szara porusza się nieco niezgrabnie, wykonując ruchy tułowiem i płetwami przednimi, a tylne ciągnie bezwładnie za sobą. W wodzie czuje się wspaniale, pływa używając płetw tylnych. W trakcie wędrówek co jakiś czas wychodzi na ląd, by odpocząć. Na lądzie „Słodziak” czuje się niepewnie, jest płochliwy. Zazwyczaj po kilku godzinach odpoczynku odpływa. Bacznie obserwuje. Gdy zbliża się człowiek lub inne źródło zagrożenia, ucieka do wody. Jeśli jednak „Słodziak” czuje się chory, to może sprawiać wrażenie przyjaznego i pozwalać nam na zbliżenie do siebie. Gdy poczuje się zagrożony naszą bliską obecnością, może zaatakować i silnie pogryźć. Lepiej uważajmy! Młoda foczka jest pokryta białym futrem. Karmiona przez matkę mlekiem już po dwóch tygodniach jest trzy razy cięższa. Wyobrażacie to sobie?



Ciekawostki

Czy wiecie, co takiego znajduje się na Helu i jest związane ze „Słodziakiem”? To Fokarium, które troszczy się o foki. Jeżeli na brzegu znajdziecie chorą fokę, to zadzwońcie do Stacji Morskiej na Helu. Pracownicy przyjadą i zabiorą fokę, żeby ją wyleczyć. Nazywa się to rehabilitacją. Ta Stacja Morska prowadzi także działalność edukacyjną. Koniecznie pojedźcie tam z rodzicami, żeby zobaczyć foki. 





wiersz

LEKCJA FOCZEK

Przy skalistym brzegu morza,
małe foczki się bawiły.
Nurkowały z rodzicami
i nawzajem się goniły.

Wynurzyły słodkie pyszczki,
bo powietrza nabrać muszą
i za chwilę na zawody
w nurkowaniu malcy ruszą.

Kto pod wodą dłużej będzie?
Które z nich wypłynie szybko
i kto po zamknięciu oczu
wróci na brzeg z małą rybką?

Starsze foki niecierpliwie
małe foczki obserwują.
Ułożyły się na fali.
Z góry dzieci dopingują.

Malce wkrótce w świat wyruszą,
więc rodzice lekcje dali.
Polowanie i ucieczka
są potrzebne, by przetrwali.